“All around her, children and families played and laughed and reveled in
the glory of this seemingly ordinary day. They did so without fear or
care because they didn’t get it. They all played and they all laughed
and they felt so damn safe. They didn’t see how fragile it all was.”
Maya Burkett is an ex-soldier who is suffering from PTSD (post traumatic stress disorder). Death seem to follow her around, as her sister was murdered a couple of months ago, and now also her husband was shot in front of her eyes.
Then something unexplicable happens. On the footage of a recently installed nanny cam, Maya sees her husband playing with their two-year old daughter Lily. Is her husband still alive? Is someone playing tricks on her? Or is she slowly going mad? When she receives evidence that her husband's murder is somehow connected to her sister's death, Maya starts an investigation of her own and before she knows it, she's in over her head in the dark secrets of her husband's powerful family.
"Fool Me Once" is a quick read - a real page turner which keeps you guessing all the time. The characters are a little underdeveloped, though and I failed to connect to Maya and her obsessive quest for answers. The ending is cleverly done, although the epilogue is a bit silly and unnecessary. Still a good book and I'll probably read more from this author.
Author: Harlan Coben
Title: Fool Me Once
Publisher: Arrow, London
Year: 2016
Number of pages: 390 p.
ISBN: 9781784751111
zaterdag 8 april 2017
"Doctor Sleep" by Stephen King
"The power was very strong tonight. He could feel it flowing through their clasped hands like an electric current and cautioned himself to be gentle. Part of him was inhabiting the faltering body that was shutting down and the failing senses that were turning off."
"Doctor Sleep" is the long awaited sequel to King's 1977 novel "The Shining". Written some 35 years after that horror classic, the events take place during the same 35-year period.
Danny Torrance has survived the gruesome events at the Overlook Hotel and has grown up. He still has the 'shining' - a psychic power which makes him see things and communicate telepathically.
Dan is drifting - he has been working odd jobs, usually as an orderly at a hospice, where he uses his shining to help elderly people 'pass over', earning him the name Doctor Sleep. Now his shining has brought him into telepathic contact with Abra Stone, a young girl who has incredibly powerful psychic abilties.
But her powers have also drawn the attention of The True Knot, a group of ancient beings who feed on the 'steam' gifted children produce when they are tortured. Her powers can feed them for years to come. And the more she suffers, the more they can get out of it.
Dan Torrence vows to protect Abra against the True Knot. But this means he will have to overcome his alcohol addiction and the feeling of guilt which has troubed him for quite a few years now...
"Doctor Sleep" is a bit of a slow starter, not unlike other King works. First the author has to describe the aftermath of events in "The Shining", then he takes a long time to introduce the characters, who are also typically King: Dan, the sympathetic but flawed hero, Abra, the gifted and self-assured kid and the wacky villain Rose the Hat. Once the real story gets going, it's a fast-paced thriller, though.
It's not really necessary to read "The Shining" first in order to enjoy "Doctor Sleep" (but then again, why wouldn't you - it's one of the best novels ever written). "Doctor Sleep" is probably not among King's most memorable novels, and it's certainly nowhere near the majestic "The Shining" (and certainly not as scary). But it's still vintage King and that is rarely disappointing.
Author: Stephen King
Title: Doctor Sleep
Publisher: Hodder & Stoughton, London
Year: 2014 (orig. 2013)
Number of pages: 485 p.
ISBN: 9781444761184
"Doctor Sleep" is the long awaited sequel to King's 1977 novel "The Shining". Written some 35 years after that horror classic, the events take place during the same 35-year period.
Danny Torrance has survived the gruesome events at the Overlook Hotel and has grown up. He still has the 'shining' - a psychic power which makes him see things and communicate telepathically.
Dan is drifting - he has been working odd jobs, usually as an orderly at a hospice, where he uses his shining to help elderly people 'pass over', earning him the name Doctor Sleep. Now his shining has brought him into telepathic contact with Abra Stone, a young girl who has incredibly powerful psychic abilties.
But her powers have also drawn the attention of The True Knot, a group of ancient beings who feed on the 'steam' gifted children produce when they are tortured. Her powers can feed them for years to come. And the more she suffers, the more they can get out of it.
Dan Torrence vows to protect Abra against the True Knot. But this means he will have to overcome his alcohol addiction and the feeling of guilt which has troubed him for quite a few years now...
"Doctor Sleep" is a bit of a slow starter, not unlike other King works. First the author has to describe the aftermath of events in "The Shining", then he takes a long time to introduce the characters, who are also typically King: Dan, the sympathetic but flawed hero, Abra, the gifted and self-assured kid and the wacky villain Rose the Hat. Once the real story gets going, it's a fast-paced thriller, though.
It's not really necessary to read "The Shining" first in order to enjoy "Doctor Sleep" (but then again, why wouldn't you - it's one of the best novels ever written). "Doctor Sleep" is probably not among King's most memorable novels, and it's certainly nowhere near the majestic "The Shining" (and certainly not as scary). But it's still vintage King and that is rarely disappointing.
Author: Stephen King
Title: Doctor Sleep
Publisher: Hodder & Stoughton, London
Year: 2014 (orig. 2013)
Number of pages: 485 p.
ISBN: 9781444761184
zondag 2 april 2017
"Waarom ik de Indianen wil redden" van Karl van den Broeck
"Ik kan nog steeds, op mijn negenenveertigste, oprecht als een kind ontroerd raken door het lezen van de verhalen over Sitting Bull en Crazy Horse. Ik kan nog écht woedend worden over het onrecht dat hun is aangedaan."
Als kind was journalist Karl van den Broeck (zoon van auteur Walter van den Broeck) al gefascineerd door 'de indianen'. Het was dan ook steeds zijn wens om in zijn beroep over indianen te schrijven. Maar al snel bleek dat niet veel mensen daarop zaten te wachten. Met "Waarom ik de Indianen wil redden" doet hij nogmaals een poging en door het bijzondere uitgangspunt is het hem volgens mij ook gelukt een boek te schrijven dat een ruim Belgisch lezerspubliek kan aanspreken. Het feit dat hij in een boek over indianen Jommeke, Rubens, Guy Verhofstadt, Agalev en Urbanus van Anus kan vermelden, zegt wat mij betreft al genoeg.
De Belgische insteek hoefde hij niet ver te zoeken. Missionaris Pieter-Jan De Smet uit Dendermonde speelde een niet onbelangrijke rol in de geschiedenis van de indianen. Zo was hij aanwezig bij heel wat verdragen die de blanken met de indianen afsloten. Hij heeft Sitting Bull (waarschijnlijk de bekendste indiaan) ontmoet en hij zou van hem als geschenk een ceremoniële pijp ('vredespijp') hebben ontvangen en die zou zich in het Antwerpse MAS bevinden. De Smet zou Sitting Bull daarop een crucifix hebben geschonken en dat zou ook het kruis kunnen zijn dat je op de foto op de omslag ziet. Van den Broecks zoektocht naar dit kruis en zijn poging om het opnieuw samen te brengen met de pijp, vormen het uitgangspunt van dit boek.
U merkt het: het woordje 'zou' komt vaak voor in de bovenstaande zinnetjes. De premisse van de auteur is dan ook flinterdun en dat geeft hij ook toe. Het is enkel een rode draad die hij gebruikt om zijn verhaal te vertellen. Of liever: verhalen. Eerst en vooral is dat het verhaal van De Smet en andere Vlaamse missionarissen en de rol die zij gespeeld hebben in de geschiedenis van de indianen. Daarnaast vertelt van den Broeck ook over het Belgische activisme van mensen en organisaties die, net als van den Broeck, zich tot doel stelden om 'de Indianen te redden'.
Van den Broeck heeft er ook een heel persoonlijk boek van gemaakt. Voortdurend komt hij terug op die belofte die hij zichzelf gemaakt heeft als kind: dat hij de indianen zou redden. Karl van den Broeck is ongeveer even oud als ik en zijn jeugdherinneringen aan indianen komen mij dan ook heel bekend voor. Karl Mays Winnetou, de plastic soldaatjes (van o.a Airfix, durf ik te wedden), het West stickerboek van Panini, de Hoka Hey (het tijdschrift van een Belgische actiegroep), ... het zijn ook voor mij heel dierbare herinneringen. Het citaat bovenaan deze recensie zou dan ook van mij kunnen zijn - zelfs de leeftijd klopt. Dat zal er waarschijnlijk ook wel toe bijdragen dat ik dit boek graag gelezen heb.
Het boek is niet netjes gestructureerd. De verschillende verhalen lopen doorheen en de auteur haalt er ook graag af en toe zijn eigen familiegeschiedenis bij. Eerder een intuïtieve structuur dus. Ik hou wel van deze stijl, maar wie nog helemaal niets weet over deze bladzijde uit de geschiedenis, zal het misschien wat moeilijker vinden om te kunnen volgen.
Het is weinig waarschijnlijk dat Karl van den Broeck met dit boek ook maar één indiaan zal redden. Het vertelt echter wel een verhaal dat het verdient om gehoord te worden. De persoonlijke toets die de auteur eraan geeft en de vlotte schrijfstijl maken het ook zeer leesbaar.
Auteur: Karl van den Broeck
Titel: Waarom ik de Indianen wil redden - Op zoek naar het kruis van Sitting Bull
Uitgeverij: Polis, Antwerpen
Jaar: 2016
Aantal bladzijden: 326 blz.
ISBN: 9789463100861
Als kind was journalist Karl van den Broeck (zoon van auteur Walter van den Broeck) al gefascineerd door 'de indianen'. Het was dan ook steeds zijn wens om in zijn beroep over indianen te schrijven. Maar al snel bleek dat niet veel mensen daarop zaten te wachten. Met "Waarom ik de Indianen wil redden" doet hij nogmaals een poging en door het bijzondere uitgangspunt is het hem volgens mij ook gelukt een boek te schrijven dat een ruim Belgisch lezerspubliek kan aanspreken. Het feit dat hij in een boek over indianen Jommeke, Rubens, Guy Verhofstadt, Agalev en Urbanus van Anus kan vermelden, zegt wat mij betreft al genoeg.
De Belgische insteek hoefde hij niet ver te zoeken. Missionaris Pieter-Jan De Smet uit Dendermonde speelde een niet onbelangrijke rol in de geschiedenis van de indianen. Zo was hij aanwezig bij heel wat verdragen die de blanken met de indianen afsloten. Hij heeft Sitting Bull (waarschijnlijk de bekendste indiaan) ontmoet en hij zou van hem als geschenk een ceremoniële pijp ('vredespijp') hebben ontvangen en die zou zich in het Antwerpse MAS bevinden. De Smet zou Sitting Bull daarop een crucifix hebben geschonken en dat zou ook het kruis kunnen zijn dat je op de foto op de omslag ziet. Van den Broecks zoektocht naar dit kruis en zijn poging om het opnieuw samen te brengen met de pijp, vormen het uitgangspunt van dit boek.
U merkt het: het woordje 'zou' komt vaak voor in de bovenstaande zinnetjes. De premisse van de auteur is dan ook flinterdun en dat geeft hij ook toe. Het is enkel een rode draad die hij gebruikt om zijn verhaal te vertellen. Of liever: verhalen. Eerst en vooral is dat het verhaal van De Smet en andere Vlaamse missionarissen en de rol die zij gespeeld hebben in de geschiedenis van de indianen. Daarnaast vertelt van den Broeck ook over het Belgische activisme van mensen en organisaties die, net als van den Broeck, zich tot doel stelden om 'de Indianen te redden'.
Van den Broeck heeft er ook een heel persoonlijk boek van gemaakt. Voortdurend komt hij terug op die belofte die hij zichzelf gemaakt heeft als kind: dat hij de indianen zou redden. Karl van den Broeck is ongeveer even oud als ik en zijn jeugdherinneringen aan indianen komen mij dan ook heel bekend voor. Karl Mays Winnetou, de plastic soldaatjes (van o.a Airfix, durf ik te wedden), het West stickerboek van Panini, de Hoka Hey (het tijdschrift van een Belgische actiegroep), ... het zijn ook voor mij heel dierbare herinneringen. Het citaat bovenaan deze recensie zou dan ook van mij kunnen zijn - zelfs de leeftijd klopt. Dat zal er waarschijnlijk ook wel toe bijdragen dat ik dit boek graag gelezen heb.
Het boek is niet netjes gestructureerd. De verschillende verhalen lopen doorheen en de auteur haalt er ook graag af en toe zijn eigen familiegeschiedenis bij. Eerder een intuïtieve structuur dus. Ik hou wel van deze stijl, maar wie nog helemaal niets weet over deze bladzijde uit de geschiedenis, zal het misschien wat moeilijker vinden om te kunnen volgen.
Het is weinig waarschijnlijk dat Karl van den Broeck met dit boek ook maar één indiaan zal redden. Het vertelt echter wel een verhaal dat het verdient om gehoord te worden. De persoonlijke toets die de auteur eraan geeft en de vlotte schrijfstijl maken het ook zeer leesbaar.
Auteur: Karl van den Broeck
Titel: Waarom ik de Indianen wil redden - Op zoek naar het kruis van Sitting Bull
Uitgeverij: Polis, Antwerpen
Jaar: 2016
Aantal bladzijden: 326 blz.
ISBN: 9789463100861
dinsdag 28 maart 2017
"Carta" van Sterre Carron
"Door de stoom van het warme water beslaat de spiegel stilaan. Voor mijn gezicht verdwijnt, zeg ik tegen mezelf: 'Ik ben zo slecht nog niet. Ik dood nooit zonder reden."
Het is een bevreemdende ervaring als je je naam ziet verschijnen op de pagina's van een boek. Neen, niet in het colofon, of in het dankwoord van de auteur, maar als een volwaardig personage in het verhaal. 'Edwin Baeyens' is inderdaad zo'n personage in het nieuwste boek van thrillerschrijfster Sterre Carron. Dat is overigens geen toeval. Enige tijd geleden liet de auteur via haar Facebookpagina weten dat ze haar nieuwste roman wilde bevolken met personages die de namen van haar lezers zouden dragen. Het is ook een manier om aan klantenbinding te doen. Mijn naam was een van de twaalf die werden uitgeloot. Ik heb echter tot gisteren moeten wachten om te weten welke rol 'ik' toebedeeld kreeg. Aangezien ik in mijn recensies van haar vorige boeken wel eens een woordje van kritiek durfde uiten, stelde ik mij al voor dat ze mij een of ander gruwelijk einde had toebedacht, of erger nog, mij in de rol van de gewetenloze moordenaar had geduwd en me zo met een levenslange wroeging opgesolferd. Ik ga hier nog niet verklappen of mijn angsten waarheid zijn geworden...
Alle gekheid op een stokje, Sterre Carron heeft al meermaals aangetoond dat zij heel goed om kan met kritiek, en dat ze die ook gebruikt om als schrijfster nog te groeien. Zij zou een goedbedoelende boekenblogger nooit kwaad doen. Dat hoop ik, tenminste.
Maar goed, aan dit alles heeft de overgrote meerderheid van de lezers natuurlijk geen boodschap. Die verwachten gewoon een vlotte, spannende thriller en met "Carta" worden ze op hun wenken bediend. In haar vorige twee romans, "Indra" en "Gotcha!", werd de lezer nog overdonderd met uitgebreide achtergrondverhalen over de daders en/of slachtoffers. Dat gaf diepgang aan de personages, maar stokte de spanning wel een beetje. "Carta" is heel anders. Als lezer ben je nog maar net aan het boek begonnen of er zijn al een brutale verkrachting en enkele gruwelijke moorden de revue gepasseerd. Bij elk lijk wordt een speelkaart aangetroffen, met daarop telkens een andere cijfercode. Hoofdinspecteur Rani Diaz beseft dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben, en nog wel een die bijzonder gewiekst is. Het rechercheteam vindt geen enkel spoor en wanneer er nog slachtoffers vallen, ziet Rani zich verplicht om hulp van buitenaf te vragen.
Het boek introduceert heel wat nieuwe personages en daardoor staan de oudgedienden misschien wat minder in de schijnwerpers dan we gewend zijn. Rania's beslommeringen, zowel op de werkvloer als thuis, krijgen wel weer heel wat aandacht. Leuk voor wie de reeks volgt; misschien wat minder interessant voor incidentele lezers. Het lukt de auteur ook in dit boek weer om van de moordenaar een sterk, volwaardig personage te maken dat meer is dan zomaar een excuus om een thriller rond te schrijven. De hoofdstukken waarin we de moordenaar volgen, zijn in de eerste persoon, in de tegenwoordige tijd geschreven. Dat is een techniek waarvan de auteur ook in eerdere boeken al gebruik maakte. Dit geeft een zekere directheid. Het zijn bijna filmische scènes waarin je in het hoofd kruipt van de dader terwijl hij op een afstandelijke, ijskoude manier zijn gruweldaden plant en uitvoert. In andere passages waarin de dader aan het woord is, ontmoeten we dan een heel ander personage: daarin vertelt hij over zijn leven, de problemen die hem geteisterd hebben en de beslissende momenten die zijn leven getekend hebben. Je kan niet anders dan met hem meevoelen en je zou bijna begrijpen waarom hij zijn wandaden pleegt. Bijna.
De schrijfstijl van Sterre Carron is ondertussen heel herkenbaar geworden. Verwacht geen mooie, poëtische taal en uitgebreide beschrijvingen. Carron schrijft korte zinnen, korte hoofdstukken. Geen woord te veel dus. Die spaarzame taal betekent overigens niet dat Sterre geen aandacht heeft voor details. Personages zijn solide genoeg om niet als kartonnen karakters over te komen. Met hen kunnen meeleven is in een thriller een voorwaarde om ook echt te kunnen 'thrillen'. Het forensisch onderzoek heeft Sterre Carron duidelijk heel wat research gekost, maar je krijgt nooit een information overload. Belangrijke informatie wordt meestal via dialogen doorgegeven. Dat laatste heeft wel als gevolg dat die dialogen soms wat onrealistisch overkomen en meer schrijf- dan spreektaal lijken. Misschien iets waar de auteur nog aan kan werken? Maar ik ga hier echt niet zitten mopperen. Ik heb het boek in één dag uitgelezen en ik ben blij om te zien dat sommige van de puntjes van kritiek die ik in mijn vorige recensies aanhaalde, hier niet meer van toepassing zijn.
Is "Carta" mijn favoriete Sterre Carron-boek? Wellicht niet. Daarvoor heeft de rauwe realiteit van "Indra" me destijds te hard aangegrepen en ook "Indigo" blijft plakken. Maar "Carta" is wel een sterke, spannende thriller die aantoont dat Sterre Carron als auteur blijft groeien.
Auteur: Sterre Carron
Titel: Carta
Uitgeverij: Witsand Uitgevers
Jaar: 2017
Aantal bladzijden: 327 blz.
ISBN: 9789492011671
Het is een bevreemdende ervaring als je je naam ziet verschijnen op de pagina's van een boek. Neen, niet in het colofon, of in het dankwoord van de auteur, maar als een volwaardig personage in het verhaal. 'Edwin Baeyens' is inderdaad zo'n personage in het nieuwste boek van thrillerschrijfster Sterre Carron. Dat is overigens geen toeval. Enige tijd geleden liet de auteur via haar Facebookpagina weten dat ze haar nieuwste roman wilde bevolken met personages die de namen van haar lezers zouden dragen. Het is ook een manier om aan klantenbinding te doen. Mijn naam was een van de twaalf die werden uitgeloot. Ik heb echter tot gisteren moeten wachten om te weten welke rol 'ik' toebedeeld kreeg. Aangezien ik in mijn recensies van haar vorige boeken wel eens een woordje van kritiek durfde uiten, stelde ik mij al voor dat ze mij een of ander gruwelijk einde had toebedacht, of erger nog, mij in de rol van de gewetenloze moordenaar had geduwd en me zo met een levenslange wroeging opgesolferd. Ik ga hier nog niet verklappen of mijn angsten waarheid zijn geworden...
Alle gekheid op een stokje, Sterre Carron heeft al meermaals aangetoond dat zij heel goed om kan met kritiek, en dat ze die ook gebruikt om als schrijfster nog te groeien. Zij zou een goedbedoelende boekenblogger nooit kwaad doen. Dat hoop ik, tenminste.
Maar goed, aan dit alles heeft de overgrote meerderheid van de lezers natuurlijk geen boodschap. Die verwachten gewoon een vlotte, spannende thriller en met "Carta" worden ze op hun wenken bediend. In haar vorige twee romans, "Indra" en "Gotcha!", werd de lezer nog overdonderd met uitgebreide achtergrondverhalen over de daders en/of slachtoffers. Dat gaf diepgang aan de personages, maar stokte de spanning wel een beetje. "Carta" is heel anders. Als lezer ben je nog maar net aan het boek begonnen of er zijn al een brutale verkrachting en enkele gruwelijke moorden de revue gepasseerd. Bij elk lijk wordt een speelkaart aangetroffen, met daarop telkens een andere cijfercode. Hoofdinspecteur Rani Diaz beseft dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben, en nog wel een die bijzonder gewiekst is. Het rechercheteam vindt geen enkel spoor en wanneer er nog slachtoffers vallen, ziet Rani zich verplicht om hulp van buitenaf te vragen.
Het boek introduceert heel wat nieuwe personages en daardoor staan de oudgedienden misschien wat minder in de schijnwerpers dan we gewend zijn. Rania's beslommeringen, zowel op de werkvloer als thuis, krijgen wel weer heel wat aandacht. Leuk voor wie de reeks volgt; misschien wat minder interessant voor incidentele lezers. Het lukt de auteur ook in dit boek weer om van de moordenaar een sterk, volwaardig personage te maken dat meer is dan zomaar een excuus om een thriller rond te schrijven. De hoofdstukken waarin we de moordenaar volgen, zijn in de eerste persoon, in de tegenwoordige tijd geschreven. Dat is een techniek waarvan de auteur ook in eerdere boeken al gebruik maakte. Dit geeft een zekere directheid. Het zijn bijna filmische scènes waarin je in het hoofd kruipt van de dader terwijl hij op een afstandelijke, ijskoude manier zijn gruweldaden plant en uitvoert. In andere passages waarin de dader aan het woord is, ontmoeten we dan een heel ander personage: daarin vertelt hij over zijn leven, de problemen die hem geteisterd hebben en de beslissende momenten die zijn leven getekend hebben. Je kan niet anders dan met hem meevoelen en je zou bijna begrijpen waarom hij zijn wandaden pleegt. Bijna.
De schrijfstijl van Sterre Carron is ondertussen heel herkenbaar geworden. Verwacht geen mooie, poëtische taal en uitgebreide beschrijvingen. Carron schrijft korte zinnen, korte hoofdstukken. Geen woord te veel dus. Die spaarzame taal betekent overigens niet dat Sterre geen aandacht heeft voor details. Personages zijn solide genoeg om niet als kartonnen karakters over te komen. Met hen kunnen meeleven is in een thriller een voorwaarde om ook echt te kunnen 'thrillen'. Het forensisch onderzoek heeft Sterre Carron duidelijk heel wat research gekost, maar je krijgt nooit een information overload. Belangrijke informatie wordt meestal via dialogen doorgegeven. Dat laatste heeft wel als gevolg dat die dialogen soms wat onrealistisch overkomen en meer schrijf- dan spreektaal lijken. Misschien iets waar de auteur nog aan kan werken? Maar ik ga hier echt niet zitten mopperen. Ik heb het boek in één dag uitgelezen en ik ben blij om te zien dat sommige van de puntjes van kritiek die ik in mijn vorige recensies aanhaalde, hier niet meer van toepassing zijn.
Is "Carta" mijn favoriete Sterre Carron-boek? Wellicht niet. Daarvoor heeft de rauwe realiteit van "Indra" me destijds te hard aangegrepen en ook "Indigo" blijft plakken. Maar "Carta" is wel een sterke, spannende thriller die aantoont dat Sterre Carron als auteur blijft groeien.
Auteur: Sterre Carron
Titel: Carta
Uitgeverij: Witsand Uitgevers
Jaar: 2017
Aantal bladzijden: 327 blz.
ISBN: 9789492011671
zondag 26 maart 2017
"Sarah Canary" by Karen Joy Fowler
"It was a mystery. She was just there suddenly, talking to someone, maybe to him, maybe to herself. Her speech had no meaning he could discern."
1873. In a Chinese labour camp in the Washington Territories, a mysterious woman appears out of nowhere. She wails, moans and speaks in an incomprehensible language and everyone is baffled by her appearance. She's given the name Sarah Canary, because 'she sings like an angel'.
Young Chin is ordered to escort her out of the camp and the pair end up in an insane asylum, where they team up with B.J. (a brilliant character). Sarah is then taken away by one Harold, who exhibits her as the 'Alaskan Wild Woman' in a freak show. When Harold tries to rape her, she flees, along with Adelaide Dixon, a feminist.
At times, this is very funny book, but it also raises a lot of profound issues and that makes it very moving as well. I quite enjoyed reading it, but at the same time I never felt that I really knew what I was reading. It reads like an account of the fortunes and misfortunes of a couple of very diverse characters, but then there's this strange and mysterious Sarah Canary, who doesn't really do much in the novel, but means something else to each character. The author never reveals quite who or what she really is. Is she a ghost, an angel, an alien or just a woman who is insane? Feminism, immigrants, the treatment of people who are 'different' (Indians, the insane, 'freaks',...) are clearly issues that the writer wants to focus on.
It makes for a strange reading experience, as you never know what kind of book you're reading; yes, it's possible to see this as science fiction, fantasy, magical realism or indeed just a historical novel. Making this book part of the SF Masterworks series kind of makes up your mind for you, but it would be a pity to just stick to this interpretation. The strength of the novel lies exactly in the mystery it provides, not in the solution. It's a very literary novel - it is a deceptively easy read, but at the same time it shows a lot of depth and it makes you think.
Author: Karen Joy Fowler
Title: Sarah Canary
Publisher: Gollancz, London
Year: 2012 (orig. 1991)
Number of pages: 301 p.
ISBN: 9780575131361
1873. In a Chinese labour camp in the Washington Territories, a mysterious woman appears out of nowhere. She wails, moans and speaks in an incomprehensible language and everyone is baffled by her appearance. She's given the name Sarah Canary, because 'she sings like an angel'.
Young Chin is ordered to escort her out of the camp and the pair end up in an insane asylum, where they team up with B.J. (a brilliant character). Sarah is then taken away by one Harold, who exhibits her as the 'Alaskan Wild Woman' in a freak show. When Harold tries to rape her, she flees, along with Adelaide Dixon, a feminist.
At times, this is very funny book, but it also raises a lot of profound issues and that makes it very moving as well. I quite enjoyed reading it, but at the same time I never felt that I really knew what I was reading. It reads like an account of the fortunes and misfortunes of a couple of very diverse characters, but then there's this strange and mysterious Sarah Canary, who doesn't really do much in the novel, but means something else to each character. The author never reveals quite who or what she really is. Is she a ghost, an angel, an alien or just a woman who is insane? Feminism, immigrants, the treatment of people who are 'different' (Indians, the insane, 'freaks',...) are clearly issues that the writer wants to focus on.
It makes for a strange reading experience, as you never know what kind of book you're reading; yes, it's possible to see this as science fiction, fantasy, magical realism or indeed just a historical novel. Making this book part of the SF Masterworks series kind of makes up your mind for you, but it would be a pity to just stick to this interpretation. The strength of the novel lies exactly in the mystery it provides, not in the solution. It's a very literary novel - it is a deceptively easy read, but at the same time it shows a lot of depth and it makes you think.
Author: Karen Joy Fowler
Title: Sarah Canary
Publisher: Gollancz, London
Year: 2012 (orig. 1991)
Number of pages: 301 p.
ISBN: 9780575131361
vrijdag 17 maart 2017
"Getekend vonnis" van Jo Claes
"De paniek gierde ineens door haar hersenen. De handen van de man zaten als een bankschroef om haar keel. Ze voelde hoe de druk toenam. Het deed pijn. Verschrikkelijk veel pijn. Ze kreeg geen lucht meer. Ze moest iets doen, ze moest..."
Net als bij vorige werken heeft Jo Claes hier weer een zeer passende titel gekozen. Het zesde boek uit de Thomas Berg-reeks speelt zich af in de wereld van de striptekenaars en -verzamelaars. In tegenstelling tot vele van Claes' andere boeken, die meestal beginnen met een lange proloog, start "Getekend Vonnis" meteen in volle actie. Al na enkele bladzijden is de eerste moord een feit. Een jonge vrouw wordt dood teruggevonden in een café. Ze is verkracht en brutaal vermoord. Een potlood is door haar tong geboord en naast haar wordt een bladzijde uit een stripverhaal gevonden, met daarop een al even brutale verkrachtingsscène. Niet veel later wordt een tweede lijk in gelijkaardige omstandigheden aangetroffen. Het lijkt erop dat in Leuven een psychopatische seriemoordenaar aan het werk is, zeker wanneer er nog meer slachtoffers vallen. Thomas Berg en zijn team tasten in het duister. Leuven raakt stilaan in paniek en omdat hij geen vooruitgang in de zaak boekt, wordt Berg het kind van de rekening: hij wordt hard aangepakt door zowel de pers als zijn oversten. Berg bijt zich echter vast in de zaak en is zelfs bereid om zijn carrière op het spel te zetten om de moordenaar in te rekenen.
Alweer een fantastische misdaadroman van Jo Claes. Elk boek dat ik van hem gelezen heb, was heel goed en elk nieuw boek is ook weer een tikkeltje beter dan het vorige. Dat geldt zeker ook voor "Getekend vonnis". Een ingenieus plot, met sterke, geloofwaardige personages, realistische dialogen en een opmerkelijk oog voor details - het zijn handelsmerken geworden van Jo Claes. Ik ben helemaal geen specialist in Vlaamse misdaadauteurs, maar wie Jo Claes nog niet gelezen heeft, moet dat zeker eens proberen. En waarom niet beginnen met deze "Getekend vonnis"?
Auteur: Jo Claes
Titel: Getekend vonnis
Uitgeverij: Houtekiet, Antwerpen/Utrecht
Jaar: 2013
Aantal bladzijden: 474 blz.
ISBN: 9789089242358
Net als bij vorige werken heeft Jo Claes hier weer een zeer passende titel gekozen. Het zesde boek uit de Thomas Berg-reeks speelt zich af in de wereld van de striptekenaars en -verzamelaars. In tegenstelling tot vele van Claes' andere boeken, die meestal beginnen met een lange proloog, start "Getekend Vonnis" meteen in volle actie. Al na enkele bladzijden is de eerste moord een feit. Een jonge vrouw wordt dood teruggevonden in een café. Ze is verkracht en brutaal vermoord. Een potlood is door haar tong geboord en naast haar wordt een bladzijde uit een stripverhaal gevonden, met daarop een al even brutale verkrachtingsscène. Niet veel later wordt een tweede lijk in gelijkaardige omstandigheden aangetroffen. Het lijkt erop dat in Leuven een psychopatische seriemoordenaar aan het werk is, zeker wanneer er nog meer slachtoffers vallen. Thomas Berg en zijn team tasten in het duister. Leuven raakt stilaan in paniek en omdat hij geen vooruitgang in de zaak boekt, wordt Berg het kind van de rekening: hij wordt hard aangepakt door zowel de pers als zijn oversten. Berg bijt zich echter vast in de zaak en is zelfs bereid om zijn carrière op het spel te zetten om de moordenaar in te rekenen.
Alweer een fantastische misdaadroman van Jo Claes. Elk boek dat ik van hem gelezen heb, was heel goed en elk nieuw boek is ook weer een tikkeltje beter dan het vorige. Dat geldt zeker ook voor "Getekend vonnis". Een ingenieus plot, met sterke, geloofwaardige personages, realistische dialogen en een opmerkelijk oog voor details - het zijn handelsmerken geworden van Jo Claes. Ik ben helemaal geen specialist in Vlaamse misdaadauteurs, maar wie Jo Claes nog niet gelezen heeft, moet dat zeker eens proberen. En waarom niet beginnen met deze "Getekend vonnis"?
Auteur: Jo Claes
Titel: Getekend vonnis
Uitgeverij: Houtekiet, Antwerpen/Utrecht
Jaar: 2013
Aantal bladzijden: 474 blz.
ISBN: 9789089242358
zaterdag 11 maart 2017
"The Crystal Cave" by Mary Stewart
“The gods only go with you if you put yourself in their path. And that takes courage.”
There have been countless versions of the King Arthur myth over the years, both in literature and on screen, but also in music, the theatre .... Of the more modern takes on the story, Mary Stewart's Arthurian Saga is one of the most famous. The first three parts of the quintet are known as the "Merlin Trilogy"and are told through the eyes of royal adviser and prophet Merlin.
"The Crystal Cave" recounts Merlin's story from the age of about six. He grows up at a Welsh king's court as the bastard son of Princess Niniane. It's a mystery who his father is, only known to Merlin as 'the prince of darkness'. Merlin finds out he has a special gift, known as 'the Sight' and he is instructed how to cope with that by the hermit Galapas. When the king dies and his son, Camlach, becomes the new ruler, Merlin suddenly finds himself in danger. He runs away and ends up in Less Britain (Brittany), where he meets Ambrosius, who, along with his brother Uther, is preparing to conquer Britain. Arthur himself doesn't appear yet in this first book, but Merlin's prescience of the coming of the 'once and future king' is present all through the novel.
"The Crystal Cave" is a great novel which mixes history, fantasy and legend in a very entertaining way. Usually Merlin is portrayed as a quite mysterious character, but seeing the events unfold from his point of view, makes for an original take on the myth. It's beautifully written, with an intriguing plot, a fantastic, mysterious atmosphere and great characters. An excellent read.
Author: Mary Stewart
Title: The Crystal Cave
Publisher: EOS, New York
Year: 2003 (orig. 1970)
Number of pages: 495 p.
ISBN: 9780060548254
There have been countless versions of the King Arthur myth over the years, both in literature and on screen, but also in music, the theatre .... Of the more modern takes on the story, Mary Stewart's Arthurian Saga is one of the most famous. The first three parts of the quintet are known as the "Merlin Trilogy"and are told through the eyes of royal adviser and prophet Merlin.
"The Crystal Cave" recounts Merlin's story from the age of about six. He grows up at a Welsh king's court as the bastard son of Princess Niniane. It's a mystery who his father is, only known to Merlin as 'the prince of darkness'. Merlin finds out he has a special gift, known as 'the Sight' and he is instructed how to cope with that by the hermit Galapas. When the king dies and his son, Camlach, becomes the new ruler, Merlin suddenly finds himself in danger. He runs away and ends up in Less Britain (Brittany), where he meets Ambrosius, who, along with his brother Uther, is preparing to conquer Britain. Arthur himself doesn't appear yet in this first book, but Merlin's prescience of the coming of the 'once and future king' is present all through the novel.
"The Crystal Cave" is a great novel which mixes history, fantasy and legend in a very entertaining way. Usually Merlin is portrayed as a quite mysterious character, but seeing the events unfold from his point of view, makes for an original take on the myth. It's beautifully written, with an intriguing plot, a fantastic, mysterious atmosphere and great characters. An excellent read.
Author: Mary Stewart
Title: The Crystal Cave
Publisher: EOS, New York
Year: 2003 (orig. 1970)
Number of pages: 495 p.
ISBN: 9780060548254
Abonneren op:
Posts (Atom)