“Het was niet te geloven, maar toch was het zo. Er
was alweer een meisje verdwenen.”
“Tirtha” is Sterre Carrons tweede roman, en
meteen ook de tweede rond hoofdinspecteur Rani Diaz. Het valt meteen op wat een
sprong voorwaarts de auteur heeft gemaakt sinds haar debuut. De verschillende
personages komen beter uit de verf, het verhaal is complexer, geloofwaardiger
en het gaat allemaal iets dieper dan het debuut.
Jaren geleden verdronk Diaz’ zusje Teresa toen
zij op haar moest letten. Nu lijkt de geschiedenis zich te herhalen. In en rond
Mechelen verdwijnen jonge meisjes. Onder hen ook Romy, het jongste zusje van
Rani. Rani’s frustratie is dan ook groot als ze van de zaak wordt gehaald en
een andere zaak krijgt toegewezen. Maar stilaan blijkt dat de verschillende
zaken op een bizarre manier met elkaar verweven zijn.
Kindermisbruik als thema opvoeren is een
tweesnijdend zwaard: het lokt bij de lezer meteen sterke gevoelens op –
kinderen laten weinigen onberoerd – maar het kan ook enorm gaan tegensteken als
het wat te banaal wordt behandeld. De auteur weet hier de juiste balans te
vinden, vooral dan door de persoonlijke betrokkenheid van Rani Diaz maximaal
uit te spelen.
In mijn bespreking van “Mara” had ik al een
paar kritische puntjes opgesomd en sommige gelden nog steeds: enkele storende
spelfoutjes (‘prostituee’ wordt nog altijd als ‘prostitué’ geschreven), het
gebruik van een aantal banale woorden die volgens mij niet gebruikt worden door
mensen ouder dan 12, een paar uitdrukkingen die wat te ‘Hollands’ aandoen,…
Maar ik moet toegeven dat dit alles mij ditmaal nauwelijks stoorde. Al bij al
is dit een (nog) beter boek dan “Mara”.
Geen uitzonderlijke roman, maar wel een
sterke, vlot geschreven en spannende thriller die de lezer tot het einde in de
ban houdt. Meer moet dat niet zijn.
Sterre
Carron: Tirtha. Blaricum, NAU, 2014, 368 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten