(Ned.:
“Tigana”)
“There are no wrong turnings. Only paths we had not known we were meant
to walk.”
De griep is in het land. Ik kan erover
meepraten. Maar liefst twee keer op twee weken tijd werd ik geveld door de
snoodaard. “Mooi zo,” hoor ik sommigen al denken, “dan had je tijd om wat te
lezen.” Ja, dat dacht ik toen ook, dus ik koos een lekker dik fantasyboek uit
om de dagen op te vullen: “Tigana” van Guy Gavriel Kay.
Maar dat viel dus tegen. Na, tussen de hoest-
en niesbuien en koortsige periodes door, zo’n 400 bladzijden gelezen te hebben,
realiseerde ik me dat ik me nog nauwelijks herinnerde wat ik precies gelezen
had. Ik heb volgehouden en heb ook de volgende 400 bladzijden doorworsteld,
maar erg genoten heb ik niet.
Niet dat het aan het boek zelf ligt. “Tigana”
vertelt het intrigerende verhaal van een land dat wordt veroverd door de
machtige tovenaar-koning Brandin. Maar tijdens de gevechten verliest hij zijn
zoon. In razernij vervloekt Brandin Tigana: de naam van het land kan vanaf nu
door niemand meer gehoord of uitgesproken worden. Enkel de oorspronkelijke inwoners
van Tigana behouden de herinneringen aan hun land. Jaren later trekt een groep
revolutionairen ten strijde om het bestaansrecht van Tigana terug op te eisen.
Ik weet nu dus hoe het boek eindigt, maar hoe
alles in elkaar past en wie precies welke rol speelt in het geheel, daarvan is
veel mij ontgaan. Bizar, aangezien dit een verhaal is dat precies gaat over
herinneringen. Het lijkt wel alsof dit boek voor mij ook vervloekt is…
Ik ga deze monumentale roman zeker nog eens
lezen, want ik voel gewoon dat dit heel erg goed is. Maar dan eens een keertje
wanneer ik niet ziek ben…
Guy
Gavriel Kay: Tigana. London, Harper, 2011, 793 p.
Oorspr.
uitgave: 1990
Geen opmerkingen:
Een reactie posten