(Ned.:
“Het einde van de affaire”)
“The
sense of unhappiness is so much easier to convey than that of happiness. In
misery we seem aware of our own existence.”
Liefde en
haat liggen vaak dicht bij elkaar. Wanneer Maurice Bendrix, de hoofdpersoon uit
“The End of the Affair”, uitroept dat hij Sarah haat, beseffen we allemaal dat
hij eigenlijk een diepgewortelde liefde voor haar voelt. Als Sara zegt dat ze
Maurice wil vergeten, weet de aandachtige lezer dat ze haar leven met hem wilt
delen. Emoties kunnen mensen tot veel drijven en wat ze zeggen, moet je dan ook
correct kunnen interpreteren. Dat wordt in deze tragische roman meermaals
duidelijk.
Tijdens de
Tweede Wereldoorlog beleefde Bendrix een passionele relatie met Sarah, die
gehuwd was met Henry. Tot ze plotseling alle contact verbrak. Jaren later
ontmoet hij haar opnieuw en hij wordt weer overweldigd door jaloezie.
Jaloezie tegenover Henry en tegenover de man van wie hij denkt dat haar nieuwe
minnaar is… Maar dan blijkt dat het niet
haar trouw aan haar echtgenoot is, of de liefde voor een ander, die haar jaren
eerder die beslissing heeft doen nemen, maar een belofte die ze aan God heeft
gemaakt. De atheïst Maurice graaft in Sarahs leven en probeert te begrijpen waar
dit vandaan komt: ook Sarah heeft namelijk nooit in God geloofd. Zo worden de
twee grote thema’s van de roman met elkaar verstrengeld: liefde en geloof. Zoals
gezegd: Je moet steeds oppassen om uitspraken te interpreteren en het is dan
ook aan de lezer om uit te maken wat Bendrix bedoelt als hij zegt: “I hate you, God. I hate you as though you actually exist.”
Het thema is in deze tijden misschien minder
relevant, en het katholieke tintje aan deze roman zal vele moderne lezers
wellicht niet aanspreken, of zelfs afschrikken, maar voor mij was dit een heel
mooi boek.
Graham
Greene: The End of the Affair. London, Vintage, 2004, 160 p.
Oorspr.
uitgave: 1951
Geen opmerkingen:
Een reactie posten