"Papillon" van Henri Charrière

"Je hoeft het me niet te vertellen, ik weet dat toen Napoleon het bagno uitvond en men hem de vraag stelde: 'Door wie wilt u deze bandieten laten bewaken?,' antwoordde: 'Door nog ergere bandieten.' Ik ben er later achter gekomen dat de oprichter van het bagno niet gelogen had.

Dit boek werd mij aangeraden door een collega, die het al vele malen heeft gelezen en het beschouwt als het beste dat hij ooit gelezen heeft. In een heel ver verleden heb ik de verfilming met Steve McQueen wel gezien, maar daar herinner ik me niet veel meer van.

Dit boek bevat de geromantiseerde memoires van Henri Charrière, die in 1931 werd voor een moord die hij niet begaan heeft. Hij werd overgebracht naar het 'bagno' in Frans-Guyana. Daar begint een onwaarschijnlijke opeenvolging van ontsnappingen en gevangennemingen. Er zijn nogal wat twijfels of alles wat Charrière in zijn 'autobiografie' schrijft, authentiek is, en het lijkt inderdaad allemaal wel flink bijgekleurd, maar wat wel zeker is, is dat de man een heel avontuurlijk leven moet geleid hebben.


Een literair meesterwerk is "Papillon" zeker niet. De schrijfstijl is allesbehalve poëtisch, en het klinkt meer als iemand die 'tall tales' zit te vertellen. Charrière kan ook niet bepaald beschuldigd worden van valse bescheidenheid - hij bleek de 'man die alles' kan te zijn, en hij laat niet na dit meermaals in de verf te zetten. Als je je daar  over kan zetten, is dit echt wel een meeslepend verhaal. Ik heb dan ook genoten van dit boek, hoewel ik af en toe toch wel het gevoel had dat er wat te veel herhaling in voorkwam. Toch een terechte klassieker.

"Papillon" van Henri Charrière. Amsterdam, Meulenhoff, 2010, 543 blz.
Oorspr. uitgave: 1969