"In de badkuip had zich een dun vlies ijs gevormd. Zij had een blauwe tint gekregen. Zoals ze daar lag, vond hij haar net een prinses. Een ijsprinses."
Na de dood van haar ouders keert schrijfster Erica Falck terug naar haar geboortedorp Fjällbacka. Op een dag treft ze haar jeugdvriendin Alexandra dood aan in diens badkamer. Zelfmoord, schijnbaar. Maar al gauw blijkt dat dat niet het geval is. Niet lang daarna wordt ook een vriend van Alexandra vermoord. Op vraag van Alex' ouders, besluit Erica een biografie van haar vriendin te schrijven en begint in diens verleden te spitten. Tijdens haar zoektocht ontmoet ze Patrik Hedström opnieuw, een oude vlam die nu bij de politie werkt. Samen proberen ze de puzzelstukjes te verzamelen en te achterhalen wat er precies gebeurd is.
"Ik denk dat wij de omgeving meer gebruiken," schreef Läckberg ooit over Zweedse misdaadschrijvers. Dat kan ik enkel beamen, maar zij doet dat toch heel wat minder succesvol dan een Larsson of Theorin. Haar Fjällbacka kan bijlange na niet tippen aan bijvoorbeeld Theorins Öland. Al bij al was dit boek een tegenvaller. Geen enkel moment zat ik in het verhaal en spanning was voor mij ver te zoeken. De ontknoping liet me dan ook koud. Wat ik er niet goed aan vond? Het dertien-in-een dozijn plot. De vlakke, stereotype personages. De ontluikende romance tussen Erica en Patrik, die mij heel banaal overkwam. De stroeve taal en soms onbeholpen zinsconstructies. De ongeloofwaardige dialogen. OK, een deel kan misschien toegeschreven worden aan de vertaling en ik besef dat dit haar debuutroman was, dus wellicht doet ze nu een stuk beter. Maar ik denk toch niet dat ik nog een Camilla Läckberg ga lezen.
Camilla Läckberg: IJsprinses. Amsterdam, Ambo/Anthos, 2015, 358 blz.
Oorspr. uitgave: 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten