"Dodendans" van Christian De Coninck

“Er komt een tijd dat we deze miserie zullen vergeten.”

Bij het begin van het jaar 2014 had ik me voorgenomen om ook op de herdenkings-kar te springen en ten minste één boek over de Eerste Wereldoorlog te lezen. Ik heb hier een paar non-fictieboeken liggen die ik zou willen doorploeteren en ook romans als “All Quiet on the Western Front”, “Birdsong” en “Regeneration” staan al een paar jaar in mijn boekenkast te wachten om gelezen te worden. Het heeft echter tot december geduurd vooraleer ik eraan begon en het is dan nog iets heel anders geworden: “Dodendans” van Christian De Coninck.

1917. Oud-politiecommissaris Lodewijk Pynaert, die als kapitein aan het front dient, krijgt een nieuwe opdracht voorgeschoteld. Niemand minder dan Koning Albert I vraagt een onderzoek naar de moord op een prostituee. Hij vreest namelijk dat iemand uit zijn entourage wel eens de dader zou kunnen zijn en dat zou ook hem in opspraak kunnen brengen. Pynaert is de geknipte man om het mysterie op te lossen.

“Dodendans” wordt opgebouwd als een traditionele whodunit: de speurder en zijn team onderzoeken een moord op een jonge vrouw. Verdachten worden op- en weer afgevoerd en zowel de speurders als de lezers worden regelmatig op het verkeerde been gezet. Niets nieuws onder de zon, dus, wat dat betreft en het mysterie dat de lezer wordt voorgeschoteld, was ook niet hetgeen mij het meest boeide. Maar het is de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog die deze roman bijzonder maakt. De Coninck doet zijn best om net voldoende informatie over deze donkere periode uit de geschiedenis op de lezer los te laten, zonder het verhaal te doen stokken. De mijmeringen over de zin en de onzin van oorlog geven het boek bij momenten een wat weemoedige sfeer. Toch is de stijl overwegend lichtvoetig – soms zelfs wat simplistisch. Er zijn weinig beschrijvingen en het verhaal wordt vooral voortgestuwd door dialogen. Harde onderwerpen als moord, incest en kindermisbruik worden niet echt uitgediept, waardoor het boek nooit erg zwaar wordt. Als dat toch dreigt te gebeuren, is er nog steeds Cyriel, de jonge en naïeve ordonnans van Pynaert, die voor de nodige humoristische toestanden zorgt.

Geïnspireerd door een bezoek aan het In Flanders Fields museum en gebaseerd op intensieve research, heeft Christian De Conink met “Dodendans” een zeer verdienstelijke historische misdaadroman afgeleverd.