"De vloek der vaderen" van John Saul

"Haar kreten stierven weg in gekreun en ze keek naar hem op met de angst van een in de val gelopen dier. De zon verdween achter een wolk."

In 1983 was ik 16 en een groot fan van Stephen King. Ik had alles gelezen wat de horror-grootmeester tot dan toe had neergepend en was voortdurend op zoek naar gelijkaardige lectuur. In de ECI-catalogus ontdekte ik dit boek van John Saul, een auteur die inmiddels al ruim dertig romans op zijn naam heeft staan. Deze "De vloek der vaderen" ("Suffer the Children") was zijn debuut.

Sarah is de jongste telg van de Conger-familie; een speels, vrolijk kind, tot ze een jaar geleden een wel heel gewelddadige en traumatische ervaring opdeed. Sinds toen heeft ze niet meer gesproken en heeft ze zich helemaal in zichzelf teruggetrokken.

Oudere zus Elisabeth is een modelkind en ze is de enige die bij Sarah lijkt te kunnen doordringen. Haar extreem geduldige en verantwoordelijke houding ten opzichte van haar zusje doen haar veel volwassener lijken dan haar dertien jaar.
En dan gebeuren en vreemde dingen in Port Arbello. Huisdieren en kinderen verdwijnen spoorloos en de gemeenschap is radeloos. Heeft dit alles iets te maken met wat de kleine Sarah overkomen is? Is er een link met de onheilspellende voorspellingen die een oude vrouw tientallen jaren geleden op haar sterfbed maakte? Schuilt er waarheid in de 'vloek van de Congers'? En hoe komt het dat Elisabeth als twee druppels water lijkt op het mysterieuze meisje op een schilderij, dat de Congers op zolder hebben gevonden - een meisje dat volledig uit de familiegeschiedenis lijkt te zijn gewist?

Na 'De vloek der vaderen' heb ik nog één boek van John Saul gelezen, maar daarna heb ik hem niet meer gevolgd. Misschien omdat de korte inhouden van bijna al zijn boeken op elkaar lijken (iets van een oeroude vloek en kinderen die bezeten zijn)? In ieder geval weet ik nog dat ik "De vloek der vaderen" destijds heel goed vond. Bij herlezing ben ik iets minder enthousiast. Niet dat ik het niet graag gelezen heb, maar dit is 'light' horror, die meer in het straatje ligt van een Virginia Andrews of een Mary Higgins Clark, dan van horrorauteurs als King, Robert McCammon of Graham Masterton, die ik prefereer. Het boek is goed en vlot geschreven, maar van echte horror of enige diepgang is niet veel sprake. De gebeurtenissen zijn voorspelbaar en de personages zijn allemaal redelijk vlak. Dit is het soort boek dat ik best wel eens graag lees; op luie momenten waarin ik niet te veeleisend ben. Het sinistere sfeertje blijft wel hangen, maar er is toch meer nodig om een écht goed boek te zijn.

Auteur: John Saul
Titel: De vloek der vaderen (orig. "Suffer the Children")
Uitgeverij: W&L, Amsterdam
Jaar: 1983 (oorspr. 1977)
Aantal bladzijden: 255 p.
ISBN: 9062134807

"Eilanden: De gave" van Timo en Luc Descamps

"De steen lichtte fel op en het licht zette zijn handen en onderarmen in een warme gloed. De energie die door zijn lichaam vloeide was sterker dan hij ooit had ervaren."

"Eilanden" is een fantasy-trilogie die de succesvolle Vlaamse jeugdauteur Luc Descamps schreef samen met zijn zoon Timo, die naast zingen en acteren duidelijk nog andere talenten heeft. "De gave" is het tweede deel en begint waar deel één ophield. Mijn recensie van "De profetie" vind je hier.

Jari en Thom dobberen in een bootje op de uitgestrekte oceaan. Ze hebben hun door de piraten van het moederland Zeneria geplunderde eiland achter zich gelaten en zijn op zoek naar de ontvoerde eilandbewoners. Nadat ze een hevige storm overleefd hebben, landen ze op Cahaya, een eiland waar een groep Amazones de plak zwaait. Deze lijken eerst niet erg opgezet met de aanwezigheid van de vreemdelingen. Maar wanneer duidelijk wordt dat ook hun eiland in gevaar is, begint de toekomst er ook voor Cahaya wel heel somber uit te zien. En als Thom ontdekt dat hij over een wel heel bijzondere gave beschikt, beseft iedereen dat enkel samenwerken hen kan redden.

Ondertussen zijn de ontvoerde meisjes Enea en Byrthe op Zeneria aangekomen. Hen wacht een leven als prostituee, met als taak de vaak vadsige, weerzinwekkende en gewelddadige klanten tevreden te stellen. Maar gelukkig leven op Zeneria ook moedige mensen, die het goed bedoelen.

Een sterk vervolg op het ook al heel knappe "De profetie". Introducties zijn er niet meer nodig en dat maakt dat de vaart er van in het begin in zit. Korte hoofdstukken en het regelmatig wisselende vertelperspectief laten het verhaal lezen als een sneltrein. De belangrijkste personages komen sympathiek over en je kunt dan ook moeiteloos met hen meeleven. En dat leidt tot soms schokkende momenten. Ik kijk al uit naar deel 3.

Auteur: Timo Descamps en Luc Descamps
Titel: Eilanden - De gave
Uitgeverij: Abimo, Sint-Niklaas
Jaar: 2014
Aantal bladzijden: 343 blz.
ISBN: 9789462341722

"Gone South" by Robert R. McCammon

"It was hell's season and the air smelled of burning children."

If above opening sentence won't make you want to read this novel, I don't know what will...

"To go south" is an expression soldiers used in Vietnam when someone 'lost it' or 'screwed up' in the heat of the battle. Now veteran Dan Lambert has really gone south. He's just been diagnosed with leukemia, lost his job and he's broke. And now the bank wants to repossess his car. Dan loses it and in anger and fear, he accidentally kills a man. Not wanting to spend the last few years of his life in prison, he flees, along with Arden, a young woman he meets on the road and who has some serious problems of her own. Before he knows it, Dan has a price on his head and he's hunted by the police and by the oddest pair of bounty hunters you'll ever meet: the three-armed freak Flint and Pelvis Eisley, an Elvis Presley lookalike, who's brought along his bulldog Mama. Dan and Arden disappear into the swamps, in search of Bright Girl, a mythical faith healer, who might be able to save them both. If she is real, that is...

It's been a long time since I read any of McCammon's books, but this "Gone South" made me feel like coming home. He's got such a smooth writing style, which transports you right into the story and doesn't let you go. He reminds me of Stephen King in that respect. "Gone South" is a very character-driven story, and it's clearly his characters that are McCammon's greatest strength. From Dan and Arden to the two bounty hunters (who provide quite a bit of comic relief) and even to the minor characters that only appear on a handful of pages... they all sparkle. "Gone South" is adventurous, tense, shocking, moving ànd funny, and it has a lot of heart, and the most beautiful finale.

Robert McCammon used to be known as a horror writer, with books like "The Wolf's Hour", "Stinger" and the monumental "Swan Song" as prime examples of his excellent writing. In the early 90's he moved away from the pure horror stories and his books became even better. His "Boy's Life" (1991) sits firmly among my top 5 books of all time. "Gone South" is from 1992 and doesn't quite reach the same heights, but it's one hell of a novel nonetheless.

Author: Robert R. McCammon

Title: Gone South

Publisher: Pocket Books, New York

Year: 1993 (orig. 1992)

Number of Pages: 392 p.

ISBN: 0671743074

"De kathedraal van de zee" door Ildefonso Falcones

"Arnau dacht aan al die mannen: hoe ze naar de kerk keken als ze, kromgebogen, bij de Santa Maria aankwamen; hoe ze lachten als ze zich van de stenen hadden bevrijd; hoe sterk hun schouders wel niet waren. Hij wist zeker dat zij goed voor zijn moeder Maria zouden zorgen."

"De kathedraal van de zee" speelt zich af in het 14de-eeuwse Barcelona. Hoofdpersonage is Arnau Estanyol, die als kleine jongen samen met zijn vader van het platteland naar Barcelona verhuist. Van kleinsaf is hij gefascineerd door de Heilige Maria, die hij als substituut ziet voor zijn moeder, die hij nooit gekend heeft. De kerk van de Heilige Maria van de Zee is voor hem dan ook een zeer bijzondere plaats en hij zal heel zijn bewogen leven -telkens in een andere rol- bijdragen aan de bouw van de kathedraal. Honger, uitputting, verraad, de Pest en de Inquisitie dreigen hem meer dan eens ten onder te doen gaan, maar Arnau is niet zomaar klein te krijgen ...

Falcones verwerkt heel wat geschiedenis in zijn roman, en dat maakt het niet enkel spannend en ontspannend, maar ook leerrijk. Jammer genoeg lijkt heel wat geschiedkundige informatie wat geforceerd in het verhaal gestopt, wat het verhaal af en toe wat doet stotteren. De flow gaat er soms wat uit en dat is jammer. Het plot draait ook voor een groot deel rond de handelspraktijken van Arnau en de legale en financiële manoeuvres die worden beschreven zijn zonder twijfel ingenieus, maar geven het verhaal niet bepaald tempo. De vlakke karakters doen er ook niet veel goed aan. Het thema van "De kathedraal van de zee" doet nogal terugdenken aan het magistrale "Pillars of the Earth", maar het zijn toch twee heel verschillende romans, en dit debuut van Falcones moet toch wel onderdoen voor Ken Follets meesterwerk. Goede roman, maar niet zo fantastisch als recensies mij wilden doen geloven.

Auteur: Ildefonso Falcones
Titel: De kathedraal van de zee (oorspr. "La Catedral del Mar")
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff, Amsterdam
Jaar: 2015 (oorspr. 2006)
Aantal bladzijden: 656 blz.
ISBN: 9789021810300