"Hideaway" van Dean Koontz

(Ned.: "Onderaards")

"I believe evil is a very real force, an energy quite apart from us, a presence in the world."

Zo'n 25 à 30 jaar geleden heb ik heel wat van Dean Koontz gelezen. Ik herinner me nog dat ik erg genoten heb van boeken als "Lightning", "Watchers", "Midnight" en "The Bad Place". Ik begon zijn boeken dan ook te verzamelen. Maar daarna begon het me allemaal een beetje te voorspelbaar te worden. Koontz' hoofdpersonages waren stuk voor stuk 'good guys' die geen greintje kwaad in zich hadden. De antagonisten waren dan weer door-en-door slecht. Zwart-wit, dus - veel grijstinten waren er niet te bespeuren in zijn werk. Altijd was er ook wel iets dat de aaibaarheidsfactor moest verhogen; meestal was dit de aanwezigheid van een kind of een hond. Van Koontz' meer recente werk kan ik niet meepraten; daarvan heb ik enkel "Odd Thomas" (geweldig) en "The Good Guy" (saai) gelezen.

Maar plots kreeg ik dan weer zin om één van die boeken te lezen die ik al zo lang ongelezen in mijn kast heb staan. Dat werd dus "Hideaway" uit 1992. De 'good guy' van dienst is Hatch Harrison. Aan het begin van het verhaal raakt hij samen met zijn vrouw Lindsey betrokken in een auto-ongeval. Lindsey overleeft het, maar voor Hatch komt alle hulp te laat. Of toch niet...

Met een experimentele methode wordt Hatch gereanimeerd, tachtig minuten na zijn overlijden. Hatch wordt snel weer de oude - hij lijkt niets te hebben overgehouden aan het hele gebeuren. Maar dan begint hij vreselijke nachtmerries en hallucinaties te krijgen. Het wordt duidelijk dat hij op die momenten de wereld ziet uit de ogen van een seriemoordenaar. En daar komt dan de antagonist op de proppen. Vassago is een jongeman die, net als Hatch, weergekeerd is uit de dood. Hij is een psychopaat die een intens plezier beleeft aan moorden. Door zijn psychische connectie met Hatch worden Lindsey en Regina (de aaibaarheidsfactor in dit boek - een gehandicapt weesmeisje dat wordt geadopteerd door Hatch en Lindsey) voor hem een obsessie. Hun leven komt in gevaar.

Zelfs na zovele jaren voelden voor mij de personages en de verhaallijn ook in dit boek weer erg herkenbaar aan. Erg griezelig of spannend wordt het nooit en van enige diepgang is ook nauwelijks sprake. Een popcorn-horror/thriller, dus. Wel goed voor een paar uurtjes vlotte en ontspannende lectuur, maar die zal waarschijnlijk al even snel vergeten zijn. Een erg groot Koontz-fan zal ik waarschijnlijk nooit opnieuw worden, maar af en toe eens een van zijn boeken meepikken, dat zie ik nog wel zitten.

Dean Koontz: Hideaway. London, Headline, 1992, 501 p.

"Enemy of God" van Bernard Cornwell

(Ned.:"De vijand van God")

“To hear the tales told at night-time hearths you would think we had made a whole new country in Britain, named it Camelot and peopled it with shining heroes, but the truth is that we simply ruled Dumnonia as best we could, we ruled it justly and we never called it Camelot. Camelot exists only in the poets' dreams (...)."
  

Mijn recensie van het eerste deel:
The Winter King

"Enemy of God" is het tweede deel in de "Warlord"-trilogie van Bernard Cornwell. In deze reeks geeft de auteur een heel eigen versie van het verhaal rond Koning Arthur - ontdaan van alle mythologie. De personages zijn heel anders dan we ze kennen uit de legendes. De magie is voortdurend aanwezig, maar de auteur laat telkens in het midden of die nu echt of illusie is, zodat je de reeks als fantasy kunt lezen, maar net zo goed als historische romans.

Net zoals de voorganger "The Winter King" wordt het verhaal verteld door Derfel Cadarn, vriend en vertrouweling van Arthur. Het verhaal begint waar het eerste deel ophield. Arthur heeft een klinkende overwinning behaald in de slag bij Lugg Vale, maar zijn problemen zijn verre van voorbij. De Saksen blijven het sterk verdeelde Brittannië belegeren. Maar ook in het rijk zelf krijgt Arthur veel tegenkanting. De verraderlijke Lancelot aast op de troon en ook de christenen zijn Arthur liever kwijt dan rijk - zij zien hem namelijk als de 'vijand van God'. Daarnaast wordt de totaal onbekwame kind-koning Mordred stilaan ouder en al gauw zal Arthur de troon aan hem moeten afstaan.

Ondertussen heeft Drefel zijn eigen problemen. Zijn geliefde Ceinwyn is als bruid beloofd aan zijn aartsvijand Lancelot. Merlin, de druïde, belooft Derfel dat hij het huwelijk kan tegenhouden en Derfels hartewens kan vervullen. Maar in ruil daarvoor moet hij wel Merlin vergezellen in diens zoektocht naar de 13 magische schatten van Brittannië, waarmee hij gelooft de Oude Goden terug te kunnen brengen. Een zoektocht die zal leiden langs duistere en gevaarlijke paden, van waar niemand ooit levend weerkeerde.


Schitterende boekenreeks. Geweldige sfeerschepping, sterke en geloofwaardige personages en een intrigerende verhaallijn. Een reeks die ik enkel van harte kan aanbevelen aan liefhebbers van zowel historische romans als fantasy.

Bernard Cornwell: Enemy of God. London, Penguin, 2011, 473 p.
Oorspr. uitgave: 1996

“Moord in de Oriënt-Express” van Agatha Christie

 (Oorspr. titel: “Murder on the Oriënt Express”)

“Dàt is het dus – een uitdaging! Héél goed -  ik neem hem aan!”

Toen de krant Het Laatste Nieuws enkele maanden geleden aankondigde dat ze een reeks van maar eventjes 65 boeken van Agatha Christie zou uitgeven, voor maar 1 euro per stuk, was ik vastbesloten om al dat moois aan mij voorbij te laten gaan. Het is natuurlijk geen prijs, maar ik weet nu al dat ik nooit al die boeken zal lezen. Bovendien vind je die titels voor nog minder geld in kringloopwinkels. Eén boekje kopen zag ik wel zitten, dus ik trok met de bon voor nr. 4 naar de Standaard Boekhandel. “Dat nummer hebben we momenteel niet meer in voorraad,” wist de vriendelijke winkeljuffrouw me te vertellen, “maar ik kan u wel de volledige reeks aanbieden voor maar 55 euro.” Vastberaden als ik was, wou ik meteen antwoorden, “Neen, dank u,“ maar om één of ander reden was wat eruit kwam: “OK, doe maar.” Wat een ruggengraat heb ik toch als het om boeken gaat. Niet dat ik er spijt van heb.

“Moord in de Oriënt Express” is één van Christies bekendste boeken. Tijdens een rit van de beroemde Oriënt Express wordt een zekere Mr. Ratchett vermoord. Gelukkig is toevallig ook de Belgische detective Hercule Poirot aan boord en het wordt snel duidelijk dat Mr. Ratchett niet was wie hij beweerde te zijn. Er zijn dan ook heel wat medereizigers die een motief hebben voor de moord. Aan Poirot om uit te zoeken wie de fatale messteken heeft toegebracht.

“Murder on the Oriënt Express” werd reeds driemaal verfimd en ik ben zelf het best bekend met de versie uit 1974, waarin Albert Finney de rol van Poirot vertolkt. Toch kan ik tijdens het lezen enkel nog David Suchet zien, die jarenlang Poirot vertolkte in de televisieserie. Suchet IS gewoon Poirot. Aangezien ik de film al een paar keer gezien had, was het plot geen verrassing meer voor mij. Toch is het interessant om te lezen hoe Christie van in het begin al kleine hints geeft, die bij de ontknoping een grote betekenis blijken te hebben. Geen erg geloofwaardig verhaal, maar de kracht zit hem in de beschrijving van de excentrieke personages en vooral dan van de onnavolgbare Poirot. Altijd leuk om te lezen.

Agatha Christie: Moord in de Oriënt-Express. Het Laatse Nieuws, 2015, 221 blz.

Oorspr. uitgave: 1933