"Tot Nooit Meer" van Sterre Carron

 

Ik lees meestal het liefst standalones. Het is erg boeiend om telkens nieuwe personages en settings te leren kennen. Maar ook reeksen hebben hun charme. De voorspelbaarheid van de gekende personages doet het lezen van deze boeken aanvoelen als thuiskomen. Een van de series die ik trouw volg, is de Rani Diaz-reeks van Sterre Carron. “Tot Nooit Meer” is alweer het zestiende deel rond de eigenzinnige hoofdinspecteur en haar team.

 

De titel is een primeur: voor het eerst kiest de schrijfster voor een titel die niet uit één enkel woord bestaat. “Tot Nooit Meer” klinkt als een afscheid, maar geen nood: de auteur heeft de lezers al verzekerd dat het niet het einde van de reeks inluidt. Eens je het boek gelezen hebt, begrijp je ook de keuze van de titel: die hangt het hele boek als een dreigende donderwolk boven de personages.

 

Zaira Murray is een goedhartige, maar wat opportunistische jonge vrouw, die plots wordt geconfronteerd met haar vaak foute keuzes. Haar vriend blijkt als kleine garnaal diep betrokken te zijn in de drugshandel en wanneer niet alles loopt zoals hij het verwacht, brengt hij ongewild ook Zaira in levensgevaar. In paniek vlucht de jonge vrouw, maar tegenslag zal haar blijven achtervolgen. Is er nog wel iemand die ze kan vertrouwen? Ondertussen wordt Rani gekweld door gewetenswroeging: een jongedame die ze wandelen had gestuurd nadat deze was komen melden dat ze zich bedreigd voelde, wordt zwaar toegetakeld teruggevonden. Had ze dit kunnen voorkomen? Op de koop toe verdwijnt een van Rani's teamleden spoorloos.

 

Zoals altijd weet Sterre Carron de verschillende verhaallijnen netjes te laten samenkomen en naar een vernuftig en bevredigend slot toe te werken. Spanning, mysterie, de nodige gruwel, een vleugje humor en emotie… alles wat je in een (ont)spannende thriller verwacht, is hier aanwezig. De perikelen rond het privéleven van Rani Diaz komen mij wat te soapy over, maar andere lezers zullen hier ongetwijfeld van smullen.

 

Het is niet echt noodzakelijk om de boeken uit de reeks op volgorde te lezen, maar het heeft wel enkele voordelen. Zo kun je de evolutie volgen, niet enkel van de vaste personages, maar ook van Sterre Carron als auteur. Ingenieuze plots waren er al vanaf boek nr. 1, maar het valt op dat de personages alsmaar levensechter worden en dat de character arcs (in dit geval rond Zaira Murray) netjes worden afgewerkt - wat in het verleden niet altijd het geval was. Dit alles toont aan hoe sterk de schrijfster blijft groeien. Van mij mag de reeks nog een tijdje doorgaan…

 

 

Auteur: Sterre Carron

Titel:Tot Nooit Meer

Uitgeverij: Witsand Uitgevers

Jaar: 2021

Aantal pagina’s: 360 p.

ISBN: 9789492934895

"Satya" van Sterre Carron

“Met een kracht komt de hamer op mijn been terecht. Ik kronkel als een vis op het droge en schreeuw het uit van de pijn. Ik probeer weg te kruipen, maar mijn been lijkt verankerd met het bed.”

Ik moet bekennen dat ik een echte gourmand ben. Ik eet graag, en het liefst in een gezellig restaurantje waar lekkere, verfijnde en verrassende gerechten geserveerd worden in een gepaste sfeer. Maar ik kan net zo goed genieten van een pakje frieten. Simpel, ongecompliceerd en je weet steeds wat je kunt verwachten. Lekker, toch?

Voor mij zijn de boeken van Sterre Carron als een pakje friet ‘van de frituur’. Geen grote verrassingen, verfijning mag je niet verwachten, maar het gaat erin als koek (of als een portie friet, in dit geval).

“Satya” is alweer de dertiende roman in de reeks rond hoofdinspecteur Rani Diaz. Sterre Carron heeft een formule ontwikkeld die goed lijkt te werken en haar boeken zijn dan ook erg herkenbaar geworden: een misdadiger wordt geïntroduceerd, die vaak gruwelijke moorden pleegt en die steeds gedreven wordt door een of ander trauma uit het verleden dat zijn of haar daden geloofwaardig maakt. Daarnaast volgen we de dagelijkse beslommeringen in het leven van Rani Diaz.

Experimenten zoals het vleugje van het bovennatuurlijke in “Indigo” en het hyperrealistische “Indra” zijn alweer een tijdje geleden. In “Satya” krijgen we het klassieke patroon van een moord, gevolgd door nog enkele gruweldaden. Aanvankelijk lijken Rani en haar team geen antwoorden te vinden. Ditmaal wordt het privéleven van Rani Diaz wel erg verwikkeld met de moordzaak: zowel haar vriend Bas als haar zusje Romy raken betrokken en daardoor wordt deze zaak voor Rani ook erg persoonlijk én dringend.

Sterre Carron blijft groeien als schrijfster. Meer en meer verschijnen nevenpersonages die meer zijn dan enkel instrumenten die bedoeld zijn om het plot verder te helpen. De beschrijvingen van deze personages zorgen voor meer diepte in het verhaal en leveren ook af en toe de nodige humor. Toch moet ik weer vaststellen dat de auteur vooral sterk is in het beschrijven van vrouwelijke karakters. De mannen in het verhaal zijn meestal eerder schaduwen of karikaturen dan echte personages. Dat neemt niet weg dat ik weer erg heb genoten van “Satya”. Twee- of driemaal een paar uurtjes verdiept in het boek en het was alweer uit.

Wat kan een pak frieten toch lekker smaken …

Auteur: Sterre Carron

Titel: Satya

Uitgeverij: Witsand Uitgevers

Jaar: 2019

Aantal pagina’s: 335 p.

ISBN: 9789492934314

"Seance" van Kevin Valgaeren

“Francis Whitman was de naam van de beroemde wetenschapper die geboren werd op 12 januari 1839 en tachtig jaar later, tijdens de namiddag van 4 april 1919, op gruwelijke wijze van ons heenging.

Ik was Francis Whitman.

En dit is mijn verhaal.”

Omdat ik zo geweldig genoten had van “Blackwell”, de meest recente roman van onze landgenoot Kevin Valgaeren, was ik er erg op gebrand om ook het vorige boek van deze auteur, “Seance”, te lezen. “Blackwell” had me zo in de ban gehouden dat ik erg hoge verwachtingen koesterde.

We schrijven 1873. De Londense chemicus Francis Whitman wordt gevraagd om een seance bij te wonen, waarbij het jonge medium Elisabeth Archer de geest oproept van de reeds lang overleden Katie King. Ms Archer en haar familie hebben hem bewust ingeschakeld om wetenschappelijk aan te tonen dat er wel degelijk leven na de dood is. Aanvankelijk staat Whitman heel sceptisch tegenover het hele gebeuren, maar zijn onderzoek lijkt steeds meer en meer de waarachtigheid van Ms Archers gave te bevestigen. Bovendien raakt hij geobsedeerd door de geest van Katie King; een obsessie die snel overgaat in een wanhopige liefde. Wanneer Whitman geteisterd wordt door duistere visioenen, lijkt het erop dat een kwaadaardige kracht uit het hiernamaals meegereisd is met Katie King.

“Seance” is losjes gebaseerd op het verhaal van chemicus William Crookes, die in de tweede helft van de 19^de eeuw onderzoek deed naar het medium Florence Cook, die (zoals Elisabeth Archer) beweerde de geest van ene Katie King te kunnen oproepen. Net als in “Blackwell” gebruikt de auteur een bewust ouderwetse taal en vertelmanier, waardoor het verhaal heel authentiek overkomt. De sfeerschepping is geweldig. Het doet dan ook erg denken aan literaire klassiekers uit die periode als “The Strange Case of Dr Jeckyll and Mr Hyde”, “Dracula” en de verhalen van Edgar Allan Poe. “Seance” is niet zozeer een horrorroman als een studie van een man en zijn obsessie, en hoewel het hoofdpersonage bijzonder egocentrisch is en weinig sympathiek overkomt, lukt het de auteur om zijn lezers volledig mee te nemen in de gedachtewereld van Whitman. Alweer een geweldig boek en bij het beste wat ik de laatste jaren in het ‘lichtere’ genre in ons taalgebied gelezen heb.

Auteur: Kevin Valgaeren

Titel: Seance

Uitgeverij: Lanno, Tielt

Jaar: 2016

Aantal pagina’s: 334 p.

ISBN: 978401432641

"Schemerzone" van Hilde Vandermeeren

"De donkere gestalte zat in elkaar gedoken met zijn rug naar haar toe, ze zag de achterkant van zijn hoofd met het oranje piekerige haar.
Ze schreeuwde."

Het leven van Kate Evans lijkt in elkaar te storten wanneer ze de diagnose 'narcolepsie' krijgt, een ziekte die haar op de meest ongepaste momenten in slaap doet vallen, en die gruwelijke nachtmerries veroorzaakt, die net echt lijken. Kan ze met zo'n aandoening nog wel functioneren in haar job als verpleegkundige? Nadat ze haar baas in een (letterlijjk) zeer compromitterende positie betrapt, wordt ze 'gepromoveerd' naar de mysterieuze bovenste verdieping van de psychiatrische privékliniek, waar in het geheim Sienna verzorgd wordt, de negenjarige dochter van een beroemd koppel. Een job die heel wat discretie vraagt. Maar tijdens een van haar narcolepsieaanvallen gebeurt er iets schokkends, wat het leven van Kate en heel wat anderen verandert. Kate wordt verantwoordelijk geacht en wordt door de pers en de publieke opinie neergesabeld. Maar ook een duister figuur heeft het op Kate gemunt.

Eerder dit jaar las ik Hilde Vandermeerens debuutthriller, "Als alles duister wordt" uit 2013. Hoewel dat boek me niet geheel overtuigde (lees mijn recensie hier), herkende ik wel heel wat potentieel. Dat potentieel is nu helemaal opengebloeid met haar nieuwste thriller (de vijfde alweer), "Schemerzone". De auteur hanteert een bijzonder leesbare en eenvoudige taal, met korte hoofdstukken en niet al te veel uitweidingen, waardoor het boek zeer vlot leest. Ze weet de spanning ook goed op te bouwen - van in het begin hangt er een zweem van mysterie over het verhaal, die de lezer aanspoort om telkens nog een hoofdstukje te lezen. En nog een. Vandermeeren slaagt erin om de lezer voortdurend op het verkeerde been te zetten en zorgt voor een meer dan geslaagde ontknoping. Bovendien lukt het haar om een aantal sterke personages te creëren en hen ook allemaal een herkenbare, eigen stem te geven, iets wat bij veel auteurs toch wel ontbreekt.

Vandermeeren kiest voor een Britse setting en hoofdpersonages, wat wellicht een goed idee is met het vooruitzicht op vertalingen. Maar het is best wel jammer. Scandinavische thrillers bijvoorbeeld onderscheiden zich door de unieke setting en personages, en de bijzondere sfeer die ze oproepen. Zo ook met Britse misdaadverhalen. Onze Vlaamse cultuur is uniek en boeiend genoeg om er ook een apart genre van te maken. Maar daar zal "Schemerzone" dus niet aan bijdragen. Maar goed, deze bedenking doet natuurlijk niets af aan de vele verdiensten van deze knappe roman. Een bijzonder spannende thriller van internationaal niveau.

Auteur: Hilde Vandermeeren
Titel: Schemerzone
Uitgeverij: Q, Amsterdam/Antwerpen
Jaar: 2017
Aantal pagina's: 299 p.
ISBN: 9789021403991

"Puta" van Sterre Carron

"Ze hurkte en nam het stanleymes van de grond. Met haar linkerarm nam ze Lesleys oorschelp vast en met één woeste haal sneed ze het oor eraf."

Het succes van thrillers en horrorverhalen toont aan dat er een duister kantje schuilt in vele mensen. Zelf wil waarschijnlijk niemand de beschreven gruweldaden meemaken, maar als het bij lezen blijft, kan het niet huiveringwekkend genoeg zijn. Sterre Carron speelt daar aardig op in. In de acht boeken die ze tot hiertoe gepubliceerd heeft, volgt de ene slachtpartij de andere op. De daders lijken wel een wedstrijd te houden over wie het meest gestoord is. En Carron laat het aan die arme hoofdinspecteur Rani Diaz over om de afschuwelijke misdaden op te lossen. 'Puta' is het negende boek in de reeks en hierin doet de auteur er nog een schepje bovenop.

Op korte tijd worden twee jonge vrouwen vermoord aangetroffen. Er is duidelijk een link, want beiden waren lesbisch, werden aangetroffen in een schooluniform en boden hun lichaam tegen betaling aan op de website 'Redlights' (die overigens echt blijkt te bestaan, maar ... foei! Best om je kindjes daar weg te houden). Rani Diaz krijgt het bijzonder druk, want in een andere zaak wordt een ouder echtpaar op een beestige manier om het leven gebracht. Of heeft deze dubbele moord ook met de andere misdaden te maken?

Ik volg niet zo veel reeksen. Die zijn meestal gebaseerd op herkenbaarheid en worden opgebouwd aan de hand van een vaste formule. Voor mij haalt dat al te vaak de kracht uit een verhaal. Sterre Carron slaagt er echter in om telkens weer een ander soort boek te schrijven. Herkenning is er zeker (wat zonder twijfel zal helpen om de schare vaste lezers te plezieren), maak ik heb nooit de indruk dat ik weer de zoveelste doorslag van een 'typisch' Rani Diaz-mysterie zit te lezen. Het basisplot is meestal origineel en verrassend genoeg om te blijven boeien. Dat geldt zeker ook voor 'Puta', dat wat mij betreft een van de betere uit de reeks is. Zeer spannend, bij momenten echt wel gruwelijk (ja, ook ik heb dat duistere kantje) en met een bijzonder ingenieuze ontknoping. Ook in dit boek weet de auteur weer een vleugje sympathie voor de dader op te wekken. Het taalgebruik is zoals steeds heel eenvoudig en draagt ertoe bij dat het boek weer leest als een sneltrein. De kleine foutjes kijk ik met plezier door de vingers.

Voor de ingewijden: 'ik' word weer even vermeld in het boek, maar de auteur heeft wetsdokter Edwin Baeyens ditmaal met vakantie gestuurd. Erg attent van haar!

Ik kijk in ieder geval al uit naar nummer tien. Benieuwd of Sterre Carron me daarmee weer weet te verrassen.

Auteur: Sterre Carron
Titel: Puta
Uitgeverij: Witsand
Jaar: 2017
Aantal bladzijden: 319 blz.
ISBN: 9789492011862

Rani Diaz-wandeling in Mechelen

Wie mijn boekenblog volgt, weet waarschijnlijk wel dat ik de boeken van Sterre Carron rond hoofdinspecteur Rani Diaz wel weet te waarderen. Alle acht boeken uit de reeks heb ik al achter de kiezen; allemaal vlotte, spannende thrillers die zich in en rond Mechelen afspelen en die vooral smaken naar meer. Nummer negen, 'Puta', verschijnt officieel op 12 september. Voor een select groepje trouwe lezers stond er echter al een primeur gepland op zaterdag 9 september: een Rani Diaz-wandeling, gegidst door de auteur zelf, met als klap op de vuurpijl de voorstelling van het nieuwste boek in avant-première.

Ondanks het kwakkele weertje en een fikse bui aan begin van de namiddag, konden we het het grootste deel van de wandeling droog houden. Na de officiële overhandiging van het eerste exemplaar van de nieuwe roman aan de Mechelse Schepen van Cultuur, leidde Sterre ons langs verschillende plaatsen die een al dan niet belangrijke rol spelen in haar verhalen. Mij viel het vooral erg op hoeveel er in de boeken gegeten en gedronken wordt, want we passeerden een indrukwekkend aantal restaurants, eethuizen, cafés, bakkers en broodjeszaken. Een hyperactieve auteur nam haar fans enthousiast op sleeptouw, maar die bleken al net zoveel genoegen te beleven aan het al slenterend met mede-lezers een babbeltje te slaan. Het was vooral gezellig in plaats van instructief, maar dat was zonder twijfel ook de bedoeling. Het werd nog behoorlijk warm toen de zon erdoor kwam en van zo'n wandeling krijg je sowieso al dorst, dus werd er afgesloten in Café Belge met een frisse pint of ander lekkers. Honger was er bij de fans duidelijk ook, maar dan vooral naar het moment dat 'Puta' eindelijk zou worden voorgesteld en naar de mogelijkheid om het boek te laten signeren door de sympathieke schrijfster. De nieuwe titel verkocht dan ook als zoete broodjes (om toch maar in het eet-thema te blijven).

Uitgever Dirk Demuynck had trouwens nog een verrassing in petto: een nieuwe uitgave van Sterre Carrons debuut, 'Mara', kwam vers van de pers gerold en was ook verkrijgbaar. Met een nieuwe, oogverblindend mooie cover is dit trouwens meteen ook het mooiste boek uit de reeks geworden.

Sterre Carron is duidelijk een veelschrijfster, want ze onthulde dat ze verwacht al tegen april nummer tien uit de reeks klaar te hebben liggen. Maar eerst 'Puta' lezen dus ...

"The Ashes of London" by Andrew Taylor

"The noise was the worst. Not the crackling of the flames, not the explosions and the clatter of falling buildings, not the shouting and the endless beating of drums and the groans and cries of the crowd: it was the howling of the fire. It roared its rage. It was the voice of the Great Beast itself."

A historical mystery novel that takes place during and after the Great Fire that destroyed most of London in 1666. In the ruins of St Paul's cathedral, a body is found. Not burned to death, but clearly murdered. Young James Marwood tries to solve the mystery, but is caught in a web oflies and deceit.

Taylor includes a lot of historical detail, which makes for a great historical novel, but I thought the mystery itself wasn't really very involving. I found it a bit slow, as well. Still, a good read and I might try out some more of the author's works.


Author: Andrew Taylor
Title: The Ashes of London
Publisher: Harper, London
Year: 2017 (orig. 2016)
Number of pages: 482 p. ISBN: 9780008119096